เมื่อวันที่ 8 พ.ย. นายปลอดประสพ สุรัสวดี อดีตกาลรองนายกฯ เขียนข้อความทางเฟซบุ๊ก แสดงความเห็นข้างหลังวันนี้มีความวุ่นวายน้ำล้นท่วมหลายจุดใน กทม. จังหวัดนนทบุรี และอีกหลายจังหวัด โดยระบุว่า
วันนี้อุทกภัยจลาจลไปหมด พวกท่านอยู่ไหนกัน (จ๊ะ) คุณครู ดร.โกร่ง (ศาสตราจารย์ดร.วีรพงษ์ รามางกูร) เพิ่งจะถึงแก่ความตาย นับเป็นความสูญเสียครั้งสำคัญในกรุ๊ปนักเศรษฐศาสตร์และนักคิดแผนระดับมหภาค และต่อกรุ๊ปบุคคลที่เชื่อสำหรับการทำประโยชน์เพื่อส่วนกลางมากยิ่งกว่าจะคำนึงถึงความแตกกันที่สังคมไทยมักผลิตขึ้นเอง (ถูกใจฝันร้าย)
ผมรู้จักกับคุณครูโกร่งเมื่อวัยเพียงแต่ 35 ในฐานะรองอธิบดี (กรมประมง) ที่เด็กที่สุดในประเทศ คุณครูอายุ 37 เป็นที่ปรึกษาท่านนายกรัฐมนตรีเปรม ติณสูลานนท์ แล้วก็เป็นคณบดีคณะเศรษฐศาสตร์ที่หนุ่มที่สุดเช่นเดียวกัน ท่านได้เข้ามาไตร่ตรองและชี้นำโครงการประมงหมู่บ้าน แผนพัฒนาต่างจังหวัดยากไร้ที่ผมดูแล ซึ่งโครงการนี้จัดว่าประสบความสำเร็จอย่างดีเยี่ยม จนกระทั่งมีการจัดการอย่างต่อเนื่องมาอีกเกือบ 15 ปี
จนกระทั่งเมื่อผมอายุ 65 ปี เป็นรองนายกฯต้องรับผิดชอบเรื่องน้ำของชาติ ท่านคุณครูโกร่งมาช่วยท่านนายกรัฐมนตรียิ่งลักษณ์ โดยเป็นประธานภาควิชาบาปที่มีความสำคัญในการรบเพื่อการฟื้นฟูและสร้างอนาคตประเทศ ท่านบอกผมว่า อุทกภัยคราวนี้เรา suffer มากมายนะ จะปรับปรุงแบบปกติค่อยเป็นค่อยไปคงจะไม่ได้ ได้ปรึกษาคงจะต้องกู้ยืม แม้กระนั้นอยากหาจากภายในประเทศ สัก 350,000 ล้าน พอไหม หลังจากนั้นจึงถามผมว่า คิดทำอย่างไรบ้าง คงจะควรมีเอกสารแนวทางออกมาก่อน หลังจากนั้นค่อยคิดให้ลึกลงไปในกรรมวิธีดีไซน์พื้นฐานตามใจ ผมก็บอกท่านไปว่า ได้ปรึกษาท่านนายกรัฐมนตรีแล้ว คิดเหมือนกันเลย ทั้งสิ้นนี้ผมจะทำโดยใช้ภาควิชาผู้ที่มีความชำนาญของไทยทั้งสิ้น จะไม่จ้างคนใดกันแน่เลยด้วย จำได้ว่าท่านก็หัวเราะดังๆตาม style ของท่าน ในที่สุดเราก็ทำได้จริงๆเราทำเสร็จประหยัดเงินไป 2,000 ล้านบาท แม้กระนั้นยังไม่วายมีคนไปฟ้อง สำนักงานคณะกรรมการป้องและปราบปรามการทุจริตแห่งชาติและศาลปกครองจนได้ ซึ่งในที่สุดเราก็เป็นฝ่ายถูก แม้กระนั้นก็ไม่ได้ทำเนื่องจากว่าโดนยึดอำนาจ (ซนๆ) ซะก่อน
ท่านนายกรัฐมนตรีขอรับ ท่านรู้ไหมว่า วันนี้อุทกภัยใหญ่จลาจลไปหมด ตั้งแต่จังหวัดปทุมธานี จังหวัดนนทบุรี จังหวัดกรุงเทพมหานคร และธนบุรี อุทกภัยสูงขึ้นยิ่งกว่าทุกเมื่อเชื่อวันก่อนหน้าที่ผ่านมา และอีกสองวันก็จะยิ่งท่วมสูงเกินกว่านี้อีก 20-30 เซนติเมตร (รู้ไหมขอรับ) บ้านผมหน้าบ้านท่วมหมดแล้ว (มองภาพ) พรุ่งนี้ยังไม่รู้จักจะท่วมหมดบ้านหรือเปล่า ขอเรียนว่า เวลาอุทกภัยน่ะน้ำจะมาเร็วไหลเข้าง่ายดาย แม้กระนั้นเวลาคัดแยกออกนั้นยากมากมายและต้องใช้เวลาเป็นอาทิตย์เลย นี่บำนาญผมสิบเดือนยังไม่รู้จักจะพอค่าสูบน้ำไหม
หลานผมถามว่า ปู่ทำไมอุทกภัยอีกแล้ว ถ้าท่วมมากเราจะไปอยู่ไหน อยู่ชั้นสองหรือเปล่า ผมฟังแล้วอายอย่างยิ่ง ถามตนเองว่าทำไมเราถึงไม่สามารถปกป้องและให้อนาคตป้อมคงจะกับเขาได้ ทำไมในชีวิตของเราจึงไม่สามารถสร้างอะไรไว้ให้กับคนรุ่นใหม่ได้ เราจึงควรปล่อยให้เขาพบเจอโชคชะตาเองอย่างนั้นหรือ
ผมเรียกหลานสองคนมาถ่ายรูปกับเอกสาร (มองภาพ) แนวความคิดเพื่อดีไซน์ก่อสร้างระบบการจัดการจัดการทรัพยากรน้ำอย่างยั่งยืนและเป็นระบบ ขจัดปัญหาอุทกภัยของเมืองไทย แล้วบอกพวกเขาว่า ปู่มอบให้นะ ต่อไปหนูต้องทำให้เสร็จให้ได้ ปู่คงจะหมดโอกาสแล้ว หลานเพศชายชื่อ “ปิ่นประสพ” เนื่องจากว่าเกิดปีที่ปู่เป็นรองนายกรัฐมนตรี คนหญิงคือหลานเล็กที่สุดชื่อ “ปิ่นหัวใจ” ซึ่งแปลว่า รักและห่วงใยดุจดวงใจ ท่านนายกรัฐมนตรีห่วงใยอนาคตของคนรุ่นหลังคนรุ่นใหม่อย่างไรบ้างขอรับ
